Ons vogelhuisje is toch weer bezet door een paartje pimpelmezen. Er was geen activiteit bij het huisje waargenomen door ons dus hadden we ons er al bij neergelegd dat er geen jonkies komen dit jaar. Maar ineens zagen we toch pimpelmezen in en uit vliegen. Dus…. Hoera, het is toch weer gelukt! Dat het een succesvol broedsel zal worden.
De foto is gemaakt tijdens ons verblijf in Camp Nkwazi (April 2017). De Zambeziriver vormt de grens tussen Zambia en Zimbabwe. De foto is genomen vanaf het terras van Camp Nkwazi. We waren hier met Ger en Ida. De reis, die ging door Malawi en Zambia, werd wederom door Ger uitgestippeld uitgaande van het aanbod van Matoke Tours .
Zondag 18 oktober speelde de formatie Snarky Puppy een uitver-kocht concert in de kleine zaal van de Oosterpoort in Groningen. Deze Amerikaanse 
band rondom bandleider Michael League gaf een geweldig concert voor een enthousiast publiek dat er geen genoeg van kon krijgen. Het werd en lange avond vol jazz, progrock, soul en funk van een zeer hoog niveau! Al met al een mooie avond die begon met de support-act van Lucy Woodward.
De Amerikaanse jazzvocalist Gregory Porter kwam zondag 12 oktober voor de tweede keer in de Oosterpoort te Groningen. In een afgeladen grote zaal gaf een ontspannen Gregory Porter met zijn band een topvoorstelling. 
Saxofonist Yosuke Sato was ook weer van de partij en speelde deze keer ook de dwarsfluit. Gregory Porter kondigde tijdens het concert een opvolger aan van het Grammy-winnende CD Liquid Spirit (2013).
De spectaculaire voorstelling ‘Iemandsland’ vond plaats in de schuur van boer Schipper in Nieuw-Buinen. Het stuk speelt in de Veenkoloniën. Hoofdpersoon is Berrie Kazemier, die na 30 jaar vanuit Engeland terugkeert naar de plek waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht: de Veenkoloniën. Daar gaat hij op zoek naar een o
ude elpee ‘A Full Moon In Broad Daylight’ van de Strawberry Wizzards en ontmoet hij zijn doodzieke vader . Aangekomen in de Veenkoloniën, waar zijn roots liggen, heeft hij hilarische flashbacks uit zijn jeugd van de jaren ’70 en ontmoet hij oude vrienden. 
Dit allemaal ondersteund met de muziek van Bert Hadders en de Nozems. Bij binnenkomst word je al meteen in de sfeer van de ‘Veenkolonies’ van de jaren zeventig gebracht door de geheime zender ‘Radio Veenbrand’. Hèt so
cial-network avant la lettre van de jaren ’70. Het decor brengt jou als toeschouwer ook helemaal terug in deze periode van Zündapp, SRV-wagen, leesmap, LP’s en cassettebandjes. Berry
haalt bij het zoeken naar de LP herinneringen op en ontmoet de spelers uit zijn jeugd. Daarbij geholpen door de op een scoot-mobiel over het toneel scheurende ‘local’ Lammert Moaze. Dit alles wordt ondersteund met beeldprojecties op de achterwand van het decor. Hoe prachtig wordt hiervan o.a. gebruik gemaakt als Freddy, de uitvinder, de ‘Veenkolonies’ op spectaculaire wijze wil verheffen naar een hoger plan. De locatie van de voorstelling, een grote boerenschuur op de weidse vlakte in de nabijheid van Nieuw Buinen, past helemaal bij de thematiek van de voorstelling. Al met al een prachtige voorstelling waarbij je als toeschouwer helemaal meegezogen wordt in dit Iemandsland. Het land waar je opgegroeid bent, je jeugd hebt doorgebracht. Een geweldige voorstelling die nog tot 7 juni te zien is.
Steven Wilson – The Raven That Refused To Sing and other stories. (2013)
Aankoopdatum: 8 oktober 2014
De titelsong “The Raven that Refused to Sing” was de aanleiding om deze CD te kopen. Via deze CD maakte ik kennis met Steven Wilson. Dit is de derde CD die hij maakte onder zijn eigen naam, maar is lange tijd (sinds 1991) frontman van de Engelse groep “Porcupine Tree“, waar ik voordien nog nooit van gehoord had. Deze groep valt onder de categorie progressive rock, soms hebben nummers ook sterke metalinvloeden. Op de CD “The Raven that Refused to Sing and other stories” is de muziek soms jazzy onder andere de 12 minuten durende track “Luminol”. Houd je van sleurende gitaarsolo’s, afwisselende tracks en schuw je lange nummers niet, dan is deze CD zeker het beluisteren waard!
Toen ik zaterdagmorgen mijn dagelijkse fietstocht maakte, rijdend in een heerlijk zonnetje op de Scholtweg richting Onstwedde, zag ik in de verte iets op de weg liggen: een hond, dacht ik. 
Maar toen ik dichterbij kwam zag ik al snel dat het geen hond (of kat) was, maar een vos! De dode vos was, waarschijnlijk op weg naar de kippetjes van de boer aan de
andere kant van de weg, aangereden door een auto. Jammer, want het was een mooi vosje. Aan de foto is goed te zien dat het een behoorlijke klap geweest is. Het sneue dier lag er, zoals je kunt zien, nogal bloederig bij en was behoorlijk gewond. ’t Was een naar gezicht. Apart hoor. Ik rij al jaren in die omgeving en heb nog nooit een vos gezien tijdens mijn fietsritten en nu deze dode, zwaar gewonde vos. Jammer!
Er komen dagelijks twee buurtpoezen langs. Waar ze precies wonen in de buurt weten we niet. De ene poes noemen we ‘Vechtpoes’ en de andere poes noemen we ‘Streep’. ‘Vechtpoes’ heet zo omdat ze in het begin dat ze langs kwam nogal agressief was. Het is een grote stoere kat die dwingend kijkend voor het raam gaat zitten om naar binnen gelaten te worden. Wilde je haar aanhalen dan haalde ze meteen naar je uit. Het heeft heel lang geduurd vóór we haar wél aan mochten raken en nu mogen we haar zelfs even aaien. Er moet dan wel een paar poezensnoepjes in het verschiet liggen…..
De andere poes is ‘Streep’: zie de foto en je weet waarom ze streep heet! ‘Streep’ kwam al als jong katje langs. Inmiddels is ze volwassen maar het is een vrij kleine kat gebleven. ’t Zal wel een ‘stoppelkat’ zijn zeiden ze dan vroeger: die blijven altijd kleiner. Ze is nog altijd even vriendelijk en wil wat graag gekrabbeld worden. Zoekt soms een mooi plekje op de vensterbank om op de straat voor ’t huis te kijken. Als het lang duurt voordat ze een kattensnoepje krijgt, kan ze heel klagelijk gaan miauwen.
Zijn de kattensnoepjes geconsumeerd dan gaan ze er eerst vandoor om na verloop van tijd weer langs te komen alsof ze deze dag voor het eerst langskomen.
Electric Monkey Tour
Zaterdagav
ond 20:30 uur. De kleine zaal van de Oosterpoort is stampvol. De bandleden, 8 man sterk, komen het podium op en beginnen meteen 
enthousiast en vol overtuiging te spelen. De playlist bevat veel nummers van de nieuwe CD: ‘Electric Monkey Sessions’ (ook op vinyl uitgebracht overigens!). De band van Benjamin Herman is meteen goed op dreef. De nummers zijn sterk beïnvloed door Latin- en Afrobeats. Deze jazz swingt de pan uit! Bij deze muziek blijf je niet stilzitten. Debet daaraan is natuurlijk ook de stuwende ritmesectie. Al met al een concert om met veel plezier op terug te zien.
In Marokko (december 2013) zag je heel veel Triporteurs (een andere naam weet ik nog niet). De handige driewielige motortransportvoertuigen. Handig in de nauwe Marokkaanse straatjes. Zij kunnen overal komen en hebben toch een heel behoorlijke transportcapaciteit.
