Naar: Op naar Mto Wa Mbu
Op woensdag zijn we van Manyara Wildlife op weg gegaan naar onze volgende locatie: Rothia Valley lodge. Op weg daar naar toe, hebben we een bezoek gebracht aan een Maasai dorp. Daar kregen we uitleg van een jonge Maasai over het leven in een Maasai-familie. We hebben in een Maasai-huisje gezeten. Echt basic kun je wel zeggen. In zo’n huisje zijn twee slaapplekken (één voor de mama en één voor de baba, de vader), een kleine woonruimte met een eenvoudige kookplek (wat keien) en nog wat schamele bergruimte ondergebracht. Er wordt geslapen op koeienhuiden die op takken liggen. Kinderen liggen tot hun zevende bij hun mama, daarna slapen de jongens buiten om op het vee te passen. We hebben een Maasai-dans bijgewoond: Ida en Johan werden uitgenodigd om daar ook aan deel te nemen. Ze werden helemaal in Maasai-gewaden gehuld. Johan kreeg daarnaast ook nog een mes aangesnoerd en een stok in de hand geduwd (elke Maasai heeft een stok) en Ida werd volgehangen met sieraden. En toen moesten we dansen. Zo hoog mogelijk in de lucht springen voor de mannen is daarbij een belangrijk onderdeel. De jongen die ons rondleidde ging als enige van de familie naar school: hij studeerde voor leraar. Hij was nu weer bij zijn familie omdat hij eerst weer geld moest sparen voor hij verder kon gaan met zijn studie. Onze donatie diende onder andere daartoe. Hij gaf ook les aan de kinderen van het dorp. Als hij voor zijn studie afwezig is, zorgt een zuster (die door hem geïnstrueerd wordt) er voor dat de lessen aan de kinderen door gaan. Na ons bezoek aan de Maasai hebben we een bezoek gebracht aan het Lake Manyara National Park. Het was een park met veel meer oerwoudachtig bos. Naast dichte begroeiing, hier en daar kleine open plekken. En tot mijn verbazing veel riviertjes. We hebben niet zo gek veel dieren gespot, de nijlpaarden en een kleine kudde gnoes waren nieuw voor ons. Zebra’s waren er ook. En veel bavianen. Verder nog buffels, olifanten en giraffes. Ook hebben we veel soorten vogels gezien. Op Rothia lodge hebben we een behoorlijk lange slang gezien toen we aan het eind van de middag van onze tent naar de eetzaal liepen. Was even schrikken voor Anneke want die liep voorop! Maar het beest ging er als een haas vandoor. Dat is dus ook de reden dat je ’s avonds een begeleider meekrijgt die je naar je slaapplaats brengt: er kunnen allerlei dieren rondscharrelen.
